Oligarşi Nedir? Oligarşi ile Yönetilen Ülkeler Hangileridir ?

Oligarşi, gücün birkaç kişi tarafından tutulduğu ve kontrol edildiği liderlik sistemini temsil eder.  Terim , “birkaç kişi tarafından yönetilen ” anlamına gelen Yunanca ” oligarkhia” kelimesinden gelir.  Oligarklar, nüfuzlarını güç konumlarını sağlamlaştırmak ve çıkarlarını ilerletmek ve korumak için kullanmalarıyla tanınırlar. Günümüz oligarşilerinin örnekleri Ukrayna ve Rusya‘dır.

Rusya’da Oligarşi;

Oligarşi ile özdeşleşmiş en bilinen ülke Rusya’dır. Rusya’daki oligarklar, 20. yüzyılın sonlarında Sovyetler Birliği’nin çöküşü sırasında finansal açıdan öne çıktılar. Bu dönemde, milyarlarca dolar değerindeki devlet varlıkları, kupon özelleştirmesi olarak bilinen bir sistem üzerinden alınmaya başlandı. Oligarklar, ekonomi piyasa temelli borsalara kayarken, milyarlarca dolara varan servet elde etmek için siyasi ağlarını kullandılar. Rusya’nın oligarkları 2008 küresel mali krizi sırasında ağır darbe aldı. Bloomberg’den alınan rakamlar, ülkedeki en zengin 25 kişinin 2008’den bu yana tahmini 230 milyar dolar kaybettiğini gösteriyor. Ülke oligarklarının toplu servetindeki düşüş, aynı zamanda ülke ekonomisi üzerinde zararlı etkileri olan 2008 Rus-Gürcü Savaşı’na da bağlanıyor.

Oligarklar Ve Kremlin;

Rusya’daki oligarklar, Kremlin ile yakın ilişkileri ile tanınırlar. Başkan Vladimir Putin’in ülkedeki oligarşik ağların büyümesine yardımcı olduğu düşünülüyor. Başkan Putin ile yakın arkadaş olan bazı kişiler, son yıllarda çocukluk arkadaşı Arkady Rotenberg de dahil olmak üzere milyarder oldular. Ancak bazı insanlar, cumhurbaşkanının ülkede oligarşiyle savaştığını ve bazı oligarkların Bay Putin’in görev süresi boyunca ekonomik suçlarla suçlandığını iddia ediyor. Ülkenin en zengin kişileri, dünyanın her yerindeki kazançlı ve varlıklı şehirlerde gayrimenkul satın alma tercihleriyle de tanınıyor. Londra, birçok Rus oligarkının ilk tercihi ve şehre “Londragrad” lakabını kazandıran bir şey .Hatta bazı oligarklar şehirde gurbetçi oldular. Roman Abramovich gibi diğerleri İngiltere’de büyük yatırımlar yaptı.

Ukrayna’da Oligarşi

Zenginlik dağılımı Ukrayna’da büyük bir sorun çünkü ülkedeki zenginliğin ve dolayısıyla gücün çoğunu çok az insan elinde tutuyor. Ülkenin en zengin 50 bireyinin 2008’de ülkenin GSYİH’sının %85’ine eşdeğer bir toplam servete sahip olduğu tahmin ediliyor. Ancak bu rakam 2008 Mali Krizinin neden olduğu 2013 yılına kadar GSYİH’nın %45’ine düştü.. Oligarklar, en etkili Ukraynalılardan bazılarının genel halk tarafından oligark olarak algılanmasıyla, Ukrayna’daki siyasi alanda sıkı bir denetime sahip. Ukrayna’daki oligarkların etkisi, çıkarlarını ilerletmek için kullanabilecekleri zenginliklerinden kaynaklanmaktadır. Bu nüfuzlu kişilerden bazıları servetlerini ülkedeki büyük siyasi partileri kontrol etmek için kullandılar. Bunun Ukrayna için neden böyle olduğunu anlamak için zamanda geriye, Sovyetler Birliği’nin çöküşü ve Ukrayna’nın bağımsızlığıyla birlikte bir oligark sınıfının ortaya çıktığı 1990’lara gitmemiz gerekiyor. Birçoğu sıfırdan milyarder olmak için yükselen bu kişiler, servet biriktirmek için siyasi ağlarından yararlandılar. Ukrayna’da oligarkların yükselişi, ekonominin piyasaya dayalı hale gelmesiyle birlikte gerçekleşti.

Oligarşinin Demir Yasası;

Oligarşinin Demir Yasası, ünlü 20. yüzyıl sosyoloğu ve ekonomisti Roberts Michels tarafından tanıtıldı. Roberts Michels, Avrupa’daki siyasi hareketlerin, başlarken halkın katılımı gibi özverili ideallerden ilham almasına rağmen, nihayetinde seçkin bir azınlığın egemen olduğu oligarşilere dönüşeceğini gözlemlemişti. Sosyoloğa göre, şirketler ve örgütler, oligarşik eğilimlerin etrafından dolaşmaya çalışsalar bile, doğrudan demokrasi olma olasılıkları olmayan doğal olarak oligarşilerdi. Michels, teorisinde, örgütlerin, kölelik yoluyla liderlik etmek yerine, bir örgütün yapılarına hükmederek ve hatta onları manipüle ederek liderlik eden seçkin bir liderler sınıfı tarafından yönetildiğini belirtti.

Kanunun Uygulanması;

Geçmişte bazı örgütler, Oligarşinin Demir Yasası’nda öngörülen oligarşi eğilimlerine karşı çok az başarı ile mücadele etmeye çalıştı. Bunun bir örneği, Almanya’daki Sosyal Demokrat Parti’dir ve ilk yıllarında, önemi ne olursa olsun tüm kararların tartışılmasını sağlayarak oligarşiye karşı savaşır. Ancak, siyasi parti büyüdükçe bu politikaların sürdürülmesi imkansız hale geldi ve büyüme, beraberinde akıcı bir süreçlere sahip olma ihtiyacını getirdi.